πορεύω

ΝΜΑ [πόρος]

μέσ. πορεύομαι

α) βαδίζω, οδοιπορώ, πηγαίνω κάπου («ὥστ' ἐφ' ἑνὸς πορεύονται σκέλους ἀσκωλίζοντες», Πλάτ.)

β) πλέω διά θαλάσσης, ταξιδεύω (α. «βραδέως επορεύετο το σκάφος», Καλλιγ. β. «νέας τὰς ἀρίστας ἐπιλεξάμενος... ἐπορεύετο περὶ τὰ πότιμα ὕδατα», Ηρόδ.)

γ) περνώ τη ζωή, ζω («με φρόνεψι πορεύεται, με γνώσιν ορδινιάζει», Ερωτόκρ.)

νεοελλ.

1. (ενεργ. και μέσ.) εξοικονομώ τα προς το ζην («καλά τά πόρεψα» — τά κατάφερα)

2. (η μτχ. παθ. παρακμ. ως επίθ.) πορεμένος, -η, -ο

εύπορος, ευκατάστατος

3. παροιμ. «έβγα έξω και πομπέψου, έμπα μέσα και πορέψου» — λέγεται για εκείνους που δέχονται εξευτελισμούς έναντι υλικής ωφέλειας

2. παροιμ. φρ. α) «και τ' αρφανό πορεύεται κι η χήρα κυβερνιέται» — για όλους υπάρχει θεός και κανείς δεν χάνεται

β) «πορεύου εν ειρήνη» — πήγαινε στην ευχή τού θεού

μσν.-αρχ.

πεθαίνω, βαδίζω την ύστατη οδό

αρχ.

1. οδηγώ, μεταφέρω κάποιον κάπου

2. διαπορθμεύω κάποιον, περνώ κάποιον απέναντι με σκάφος («γυναῑκ' ἀρίσταν λίμναν Ἀχεροντίαν πορεύσας ἐλάτᾳ δικώπῳ», Σοφ.)

3. προσκομίζω («τάσδ' ἐπιστολὰς πατρὶ ταχεῑ 'πόρευσαν», Σοφ.)

4. εξευρίσκω, προμηθεύομαι

5. θέτω σε κίνηση

6. μέσ. α) εισέρχομαι

β) ακολουθώ ορισμένη μέθοδο

γ) προβαίνω σε δικαστική πράξη, εγείρω αγωγή

7. παθ. οδηγούμαι («πρὸς βίαν πορεύομαι», Σοφ.)

8. φρ. α) «πορεύομαι παρά τινος» — μεταβαίνω κατ' εντολήν ή εκ μέρους κάποιου

β) «πορεύομαι εἴς τι» — πέφτω μέσα

γ) «πορεύομαι ἐπὶ τι» — προχωρώ στην εκτέλεση ενός έργου, στην πραγματοποίηση μιας ενέργειας.